ز خود بی خبرم

قصه ام با تو همین است ز خود بی خبرم

نه شبم هست و نه روز و نه قرار دگرم

رفتی و فاصله ها با من حیران گفتند

قصه ای را که ندانستم و آمد به سرم

مثل یک تکۀ سرگشتۀ افتاده به موج

من در اندیشۀ بی ساحل تو غوطه ورم

رسم این است که من ناز کنم تا تو نیاز

من ِ لیلا ز تو مجنون تر و دیوانه ترم

اندکی گفتم و این قصه دراز است هنوز

که شب عشق تو را نیست هوای سَحَرم

سوگل مشایخی