شرط حضور

دنیا نگو که بر لب گور ایستادن است
بر پرتگاه رنج شعور ایستادن است
نای گریز و جای نشستن نمانده است
در بزم عمر شرط حضور ایستادن است
ما کودکیم و طاقچه ی عاشقی بلند
تنها امید ، روی غرور ایستادن است
در جبر عشق داعیه ی حفظ اختیار
با ظرف یخ کنار تنور ایستادن است
ای صخره ی شکسته گلایه نکن به موج
برخیز ! کار سنگ صبور ایستادن است
از دور زل بزن به رقیبت کنار او
گاهی تمام عشق به دور ایستادن است

سید سعید صاحب علم

فال....

ما ز یاران چشم یاری داشتیم

خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم

تا درخت دوستی بر کی دهد

حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم

گفت و گو آیین درویشی نبود

ور نه با تو ماجراها داشتیم

شیو ه ی چشمت فریب جنگ داشت

ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم

گلبن حسنت نه خود شد دلفروز

ما دم همت بر او بگماشتیم

نکته‌ها رفت و شکایت کس نکرد

جانب حرمت فرونگذاشتیم

گفت خود دادی به ما دل حافظا

ما محصل بر کسی نگماشتیم