امتحان

چو نماز شام ، هر کس بنهد چراغ و خوانی

منم و خیال یاری ، غم و نوحه و فغانی

چو وضو ز اشک سازم ، بود آتشین نمازم

در مسجدم بسوزد ، چو بدو رسد اذانی

رخ قبله‌ام کجا شد ؟! که نماز من قضا شد

ز قضا رسد هماره ، به من و تو امتحانی

عجبا نماز مستان ! تو بگو ، درست هست آن

که نداند او زمانی ، نشناسد او مکانی ؟!

عجبا ! دو رکعت است این ، عجبا که هشتمین است !

عجبا چه سوره خواندم ؟ چو نداشتم زبانی !

در حق چگونه کوبم ؟! ، که نه دست ماند و نه دل

دل و دست چون تو بردی ، بده ای خدا امانی !

به خدا خبر ندارم ، چو نماز می‌گزارم

که تمام شد رکوعی ، که امام شد فلانی !

پس از این چو سایه باشم ، پس و پیش هر امامی

که بکاهم و فزایم ز حراک ، سایه بانی

به رکوع سایه منگر ، به قیام سایه منگر

 مطلب ز سایه قصدی ، مطلب ز سایه جانی

ز حساب رست سایه ، که به جان غیر جنبد

که همی‌زند دو دستک ، که کجاست سایه ؟ دانی ؟

چو شه است سایه بانم ، چو روان شود روانم

چو نشیند او نشستم ، به کرانه ی دکانی

چو مرا نماند مایه ، منم و حدیث سایه 

چه کند دهان سایه ؟ تبعیت دهـانی !

مولانا