تو را باران صدا کردم

تو که با چشمهایت چشمهایم را صدا کردی

تو را باران صدا کردم، چرا توفان به پا کردی؟!

دلم افتاد دنبالت، رسیدم تا در خانه

تو در را بستی و در من، دری از بغض وا کردی.

مرا از پنجره دیدی که غرق دیدنت بودم

نگاهم تارتر می شد، چرا بر شیشه"ها" کردی؟!

تو را باران صدا کردم، چرا بر من نباریدی؟!

تو را توفان صدا کردم، تو آیا اعتنا کردی؟!

بیا و آخرین شبهای عمرم را نگاهی کن

تو که هر شب برای رفتنم از دل، دعا کردی.

دعا کن آسمان، امشب نبیند گریه هایم را

که می ترسم بفهمد با زمینیها چه ها کردی.

دل من کودکی بود و نگاهت مثل یک مادر

چرا در کوچه های شهر، دستش را رها کردی؟!

حسین اسحاقی