چه خلاف سر زد از ما..

چه خلاف سر زد از ما که در سرای بستی 

بر دشمنان نشستی دل دوستان شکستی 

سر شانه را شکستم به بهانه ی تطاول 

که به حلقه حلقه زلفت نکند دراز دستی 

ز تو خواهش غرامت نکند تنی که کشتی ...

ز تو آرزوی مرهم نکند دلی که خستی 

کسی از خرابه ی دل نگرفته باج هرگز 

تو بر آن خراج بستی و به سلطنت نشستی 

به قلمرو محبت در خانه ای نرفتی 

که به پاکی اش نرفتی و به سختی اش نبستی 

به کمال عذر گفتم که به لب رسید جانم 

ز غرور ناز گفتی که مگر هنوز هستی؟ 

ز طواف کعبه بگذر، تو که حق نمی شناسی 

به در کنشت منشین تو که بت نمی پرستی 

تو که ترک سر نگفتی ز پیش چگونه رفتی؟ 

تو که نقد جان ندادی ز غمش چگونه رستی؟ 

اگرت هوای تاج است ببوس خاک پایش 

که بدین مقام عالی نرسی مگر ز پستی 

مگر از دهان ساقی مددی رسد و گرنه 

کس از این شراب باقی ، نرسد به هیچ مستی 

مگر از عذار سر زد خط آن پسر فروغی 

که به صد هزار تندی ز کمند شوق جستی

فروغی بسطامی