توکل

هر که بر لطف خدای خود توکّل می کند

گر کشد بار غم عالم تحمّل می کند

بیمی از آتش مکن وقت توکّل چون خلیل 

کز توکّل آتش نمرود هم گُل می کند

جام گردون از غم عالم نمی گردد تهی  

قدر وسعش هر کسی از آن تناول می کند

بیشتر از خوان دوزخ نان غفلت می خورد 

هر که عمر خویش را صرف تغافل می کند

نیست در قاموس هستی هیچ کاری بی حساب 

کار را هر کس به مبنای تعادل می کند

خط و مشی زندگی را نیست جبر انتخاب 

هر کسی با فکر خود سیر تکامل می کند

در سرابِ زندگی لب تشنه از حق غافلیم  

 ورنه زیر پای ما صد چشمه قل قل می کند

 ژولیده نیشابوری